17 de junio de 2014

-un texto] de Estíbaliz Espinosa





ao
animal,
 cun
animal
vivo
entre
as
mans




Rondo durante días.
Non me dou achegado ao animal.


Sáiolle ao paso pola dereita.
Sáiolle ao paso pola esquerda.
Escápaseme por entre as pernas.


Deixa un código ou qué de feromona.
Un rastro como de marusía na neve.
Mexada territorial que me parte en dous as córneas
cun pezuño tenso fuxido dos furtivos.


Esquívame as frechas. Vomítame o veleno.
Nin se me enreda nas redes tendidas.
Non dá acougado na rama
á que pretendo soldalo dun tiro.


Non se me dá o animal así polas boas.
Canto para el e nada.
Tan chamánica como parecía,
e nin sei cómo brualo de volta.
Salvaríame a salvaxadas
ben o sabe.

E fai que non me sabe.
Fera. Fera minha senhor, fera.
Monstra. Minha senhor. Ailalá.


Hai animais tan feridos que até os aloumiños
lles saben a ofensa.


A por un queixo vello.

E marchaba ás présas, tan raposeiro el
como se levase entre os cairos a mellor galiña,
unha de Mos, por exemplo.
Ofendido da nosa tenrura sapiens:
«quedai vós coas vosas puñeteiras
croquetas para cans»
podería dicir.
Oufano de seguir sendo esa lurpia
que me foxe, foxe, foxe]


Rondo durante eras e paleozoicos.
O instinto non se me deixa.


E eu, que fun animala
que cría selo até as gadoupas pintadas
véxote marchar coas sobras, alimaria,
minha senhor das bestas, meu que nada meu,
sen poder facer nada
nada máis que troupelearte seguido

tem

tem

triscarlle a iugular ao poema
ao algoritmo de que nada
queiras de min
á ciencia inexacta que explica o mundo
e me acouga -daquela maneira-
e darme ao texto dildo
á literatura vudú



que esa si
esa ben que se deixa



[ … ]


para poder leer isto na fonte orixinal.… prema aquí _[como titulo eu isto?]




çç



folha de álamo dançarina


folha de loureiro sobor  rio Sarela

l

1 comentario:

  1. Lo leí en voz alta para sentir una y otra vez la maravilla de un lenguaje que me es desconocido, su musicalidad misteriosa, después leí los poemas de Dickinson que están en el link, Pareciera que el lenguaje en sí es poema. Un abrazo.

    ResponderEliminar

o tu no-comentario

Queridos Riders

on the road


see see reader