INTERFERÊNCIAS - Caderno senlheiro

feeeerncccias

Risco e voz núa atemperada no fluxo da natureza. Nas verbas do Senhlhe nom atopo máis ca un ecoar irmão dun descoñecido. Obxetivo; a obxetivação proven da natureza viva e morta. A interpretación; gargallada no ventre, penedo, cartilagem farrapenta. A verdade é que desexaría velo nas rúas e fora do cárcere. A verdade é que nunca chego a comprender. E se o fago, invádeme a carraxe. A liberdade da carraxe he conmutada. A única liberdade. Ben para poetas ou traficantes do coltan. O filamento da neboa surca a arvorada e os punzóns da lúa ancoran. ¿Quén se lucra ca opresión?. Aquel que ofrece diversión alienada. Campos de concentración reprogramada. Erosionando a carraxe, afogando o xemido. Cónstame que a capacidade evolutiva radica no poder da resistencia, na rebelión contra a incertidume. Trocar as estruturas da opresión. Cónstame tambén, facendo un pouco de antropoloxía, lendo un pouco a historia, que da razón esperábase liberar da oscuridade a humanidade, sen embargo, a racionalidade revestida de moralidade acabóu por afogar as línguas da convivencia. As hixiénicas autoridades inxectan grumos de ideoloxía nos fracturas da realidade...

Editado xa o primeiro caderno e escrito antes de ser privado da sua liberdade e posto en prisión; recollo eiquí uma das súas poesías.

feeeerncccias

INTERFERÊNCIAS

Adriám Mosquera Paços

Olhos de inverno

I

O seu era un ranhacéus de cisco e vermes,

aquela escada de esperas,

umha cisterna

que era a chúvia derradeira dos días.

Ás vezes,

cabalgava as néboas

abaneando o final dos caminhos

e agromavan flores para cada orquestra,

umha utopía de beijos caindo sobre a idade

e os graus.

Chamáro-no príncipe das carantonhas, mas era soldado

que desfilaba polos buracos e as noites das palabras.

O seu era o rostro rosado e a espalda

aterecendo,

era um baile simpático e sinistro, eran orgias

entre sombras e ánsias,

um andamio enferruxado que emerge no mundo e tropeza.

II

O gato olha-me fixamente

Ao fondo dos seus olhos as canicas som lagoas entumecidas

é ai onde te agardarei

e nom será para sempre

mas será um astro enrevesado polas teas de aranha

e as poucas ganhas de seguir a órbita

esquecerá-lo todo

na paréntese busquei-te

como é que estás tam longe?

os teus gemidos som interrogantes retorcendo-se

III

Descalça-te

IV

Quero subir ao telhado

e beber mais do horizonte aberto

Tes agua para mim

ou nom

ou só tes fechaduras

calar a boca e balancear-me nos teus olhos

-Estamos mais vivos que o rio.

-Por isso sempre buscamos.

-Penso que porque chegamos tarde.

O teu surriso é um maldito crucigrama

V

Os contos ressoam nos ouvidos

tinhamos asas impregnadas de céu

e nom sabíamos por onde sair

podía ser hoje o final

e nom sabemos por onde sair

(na parede inscrito): “é triste a noite sem tu”

ascensores da tortura

e cava-ches até tam adentro

que som mais ocos os meus olhos de inverno

“vomito sangue”

Ele quería sair vivo da Jaula

neno asustado ao serviço das olheiras

“Somos lixo que se resolve até as fábricas.”

VI

deixaches o lombo na leira

e agora quem vai vir recolhé-lo

quem virá

e agora

a erva crece a pesar de todo

…escrito no 2012

em Quistiláns,

Ames

Galiza.

Esta sociedade parapolicial, de fé cega no estado que non fai máis que anular ó individuo mediante terapias alienantes, sociedade burocrática-xudicial, ignora a historia. O estado necesita, transgrede, desta fusión ca sociedade o continuo nacemento e idolatría das institucións, e dexeneración do pensamento crítico. Arredor desta depesonalización nacen as cidades, as nación-Estado (ou partido-Estado). E arredor da cuadratura nace o sistema penal, práctica civil que impón unha descarnada estrutura de dereitos e obligacións. Xerarquía, explotación.

Non vou adentrarme na xestión, tortura, dos centros penitenciarios, de sabidas é. Nen na utilidade dos mesmos, nen no seu custo, nen na disgregación que supón ós reclusos. Ciruxía moral para que a tiranía pareza un pai protector que premia, ós conformismos, que premia, ós transformismos. E castiga; á tentativa real da liberdade.

Adriam liberdade!!!